Znany jest w Polsce jako twórca muzyki do filmów Wernera Herzoga, jak również jako lider grupy Popol Vuh. Urodził się w roku 1944 w Lake Constance, studiował kompozycje i grę na pianinie od 1959 do 1963 w Freiburgu i Monahium pod kierunkiem Rudolfa Hendemitha, brata słynnego Hendemitha. Był wtedy zafascynowany muzyką Mozarta. W wieku 25 lat zaczął grać na syntezatorze moog, wkrótce wraz z Holderem Trulzschem i Frankiem Fiedlerem założył sławny zespół Popol Vuh. Skierował wtedy swoje zainteresowania ku mitom Majów Rozwinął się także w buddyzmie, praktykował jogę. W swych podróżach zwiedził Afrykę, Azję Mniejszą, Indie i Nepal. W Himalajach uczył się tybetańskich śpiewów.

W 1971 roku zespół Popol Vuh nagrał płytę "Affestunde", w 1972 roku - "In den Gärten Pharaohs". W obu tych nagraniach po raz pierwszy w Niemczech użyto syntezatora moog. Zainteresowania muzyczne Floriana przesunęły się z doskonalenia technicznych możliwości ku zgłębianiu wewnętrznych światów dźwięku, ku badaniu medytacyjnych, często religijnych wymiarów. Jego rozwój polega na odejściu od łatwiejszego, bardziej popularnego, powierzchownego eksponowania brzmienia ku dogłębnemu, intensywnemu studiowaniu pozytywnych wibracji - wibracji, które głęboko odczuwana muzyka może wytworzyć w muzyku, jak również w słuchaczu.

Wsłuchiwanie się w echa wewnętrznych przestrzeni jest odtąd stałym elementem przewijającym się w twórczości artysty. Nagrania "Hosianna Mantra", "Das Hohelied Solomos" oraz "Seligpreisung" odzwierciedlają głęboką religijność kompozytora. Od 1972 roku Florian Fricke pracuje razem z Wernerem Herzogiem. Skomponował 3 ścieżki dźwiękowe do filmów "Aguirre, Zorn Gottes", "Herz aus Glas", "Nosferatu", "Fritzcarraldo" I "Cobra Verde". W 1991 roku nagrań interpretację dzieł Mozarta. Nastąpił powrót do korzeni, do arcydzieł, które towarzyszyły mu od najwcześniejszych kroków jego muzycznego rozwoju i które nigdy nie przestały go inspirować.